niedzisiejszy sposób patrzenia na sztukę
“Time & Distance” – najnowsze wydawnictwo Raya Wilsona – to nie tylko ciekawa muzyczna retrospekcja. To oryginalne, przepełnione świeżością i nieśmiertelną, rockową duszą wskrzeszenie tego, co należy już do przeszłości. Ray Wilson podjął się wyjątkowego wyzwania – zdefiniowania czasu i dystansu, który dzieli nas od “minionego”. W tym samym celu pojawił się na scenie bydgoskiej Filharmonii Pomorskiej.
Oficjalnie – mamy już 2017 rok. Można więc pokusić się o małe podsumowanie. Na wielu portalach muzycznych można już takowe znaleźć. Ja jednak mam ochotę na bardzo subiektywny rekonesans minionych wydarzeń. Rok 2016 bez wątpienia był rokiem NAJ…
Drzemie w nim jakieś przyjemne ciepło, którym można się ogrzać w nieprzyjemny i wietrzny jesienny wieczór. Jest trochę jak grzane wino – skomponowany z kilku wyrazistych nut, tak naturalnych i jednocześnie prostych, jakby sama Matka Natura dopilnowała by nie skaziła go polichromia współczesności.
Z lekkim opóźnieniem, ale w końcu jest – muzyczne podsumowanie półrocza. To przypomnienie najważniejszych premier płytowych (polskich i zagranicznych), jak również spojrzenie na te “nowości”, które przez pierwsze sześć miesięcy 2016 roku wzbogaciły moją płytotekę.
Piosenki, które wczoraj zabrzmiały w Amfiteatrze Muzeum Etnograficznego w Toruniu znają chyba wszyscy. To muzyka, przy której wielu dorastało, przeżywało swoje pierwsze zauroczenia, dojrzewało, rozstawało się i wracało. Ray Wilson w repertuarze Genesis Classic pozwolił toruńskiej publiczności odzyskać na chwilę to, co już przeminęło