Są artyści, do których odbiorcy dorastają. Proces ten czasami trwa latami. Ale to chyba każdy wie. Nie każdy jednak pamięta o tym, że są też Artyści, którzy sami dorastają – “z”, “do” i “dla” swojej publiczności. Jest ich niewielu – na polskiej scenie muzycznej wskazać mogę zaledwie kilku. Nie waham się jednak dopisać do tego grona Kasię Kowalską.
Długo czekałam na ten koncert. Od kilku miesięcy zżerała mnie ogromna ciekawość jak Janusz Radek poradzi sobie na żywo z repertuarem tak ciekawym i metafizycznym w swoim brzmieniu, w bezpośredniej relacji z publicznością.
Są koncerty, na które można iść “w ciemno”. Są zespoły, które nieprzerwanie od kilku dekad gromadzą przed sceną tłumy. Są wokalistki, które nie potrzebują za swoimi plecami show i tony artystów – mają w sobie tak silną i odczuwalną emocjonalność, którą są w stanie pokruszyć nawet tytanowe serca. I w zasadzie w tych kilku zdaniach zamyka się definicja zespołu Hey.
O tym koncercie można napisać, że “fajny”, “niezwykły”, “oryginalny”, “niepowtarzalny” – ale to wciąż będzie za mało. Tutaj potrzeba filozofii, aby zrozumieć to, co wydarzyło się w upalny czerwcowy wieczór w Toruniu. Siłą sprawczą wydarzenia – Dwór Artusa w Toruniu, a dokładniej LUDZIE, którzy tworzą to miejsce. Od wielu lat to właśnie ich twarze i ich praca staje się wizytówką najciekawszych wydarzeń kulturalnych w regionie. A GWIAZDA? Suzanne Vega – jedna z tych nielicznych artystek, która dzięki swojej oryginalności pozostaje dla odbiorcy Kometą Halleya. I rzeczywiście – jej koncert był jak zapierające dech w piersiach mgnienie.
O niektórych artystach wiemy, że są. Ale ich nie znamy – nie spotkaliśmy się dotychczas z ich twórczością, a to, co zostało nam zaserwowane – np. przez programy telewizyjne – okazało się niewystarczające, a może nawet i szkodliwe dla samego artysty. Właśnie dlatego na koncert Janusza Radka wybierałam się z pewną dozą nieufności.
Są koncerty, które mają w sobie tyle energii i tyle potencjału, że na ich losach nie jest w stanie zaważyć nic – a już na pewno nie zachmurzone niebo. I tak sobie myślę – jakim trzeba być Artystą, aby w deszczu przyciągnąć do siebie ludzi, a na dodatek – uczynić ich szczęśliwymi? Kto był na koncercie Varius Manx & Kasi Stankiewicz już zna odpowiedź…
Piosenki, które wczoraj zabrzmiały w Amfiteatrze Muzeum Etnograficznego w Toruniu znają chyba wszyscy. To muzyka, przy której wielu dorastało, przeżywało swoje pierwsze zauroczenia, dojrzewało, rozstawało się i wracało. Ray Wilson w repertuarze Genesis Classic pozwolił toruńskiej publiczności odzyskać na chwilę to, co już przeminęło
Są koncerty, które traktuje się jako osobiste wyzwanie. Muzyka nie zawsze jest tą, której na co dzień poszukujemy, Artysta – nie ten, z którym wzrastaliśmy, repertuar – nieznany zupełnie bądź nieznany w takim stopniu, który pozwoliłby nam pójść na koncert w ciemno. Tak było z Kayah & Royal String Quartet.
Na koncert Meli Koteluk czekałam dość długo – dotychczas nigdy nie było mi „po drodze” – pomimo chęci. A twórczość Artystki znam – śledzę jej karierę praktycznie od samego początku. Mela to bez dwóch zdań nietuzinkowa postać – ma swój styl, rozpoznawalny i nieprzeciętny głos o ciekawej barwie. Wyróżnia się.
Luty to miesiąc, który dzielimy na dwie części: „do walentynek” i „po walentynkach”. Tym razem jednak, dzięki wyjątkowym wydarzeniom i niezwykłym Artystom – Kasi Stankiewicz oraz Aleksandrowi Dębiczowi – cały luty okazał się przepiękną, trwającą walentynką! Ale może po kolei…