czyn, człowieczeństwo, sprawiedliwość, uczynienie, dualizm
30 maja 2015 r.
Istotą człowieczeństwa jest świadomość BYCIA człowiekiem. Czerpie ona z odpowiedzialności za czyny – zależne od wolnej woli. Dokonuje również etycznej oceny tego, co nazwać powinniśmy „uczynieniem”.
Choć owo „uczynienie”, w przeciwieństwie do czynu, nie jest zależne od woli, to jednak w istocie człowieczeństwa podejmuje trud oceny etycznej. W jej (tejże oceny) obszarze mieści się presupozycja, czyli odpowiedzialne przewidywanie konsekwencji czynów będących integralną częścią „uczynienia”.
W tej odpowiedzialności niezbędna jest SPRAWIEDLIWOŚĆ.
Natura człowieka ma charakter dualistyczny. Tworzy ją to, co biologiczne, jak i to, co duchowe. Nie jest możliwym wypreparowanie którejkolwiek z tych sfer. Są one od siebie całkowicie zależne. Niewłaściwym byłoby również wartościowanie.
Obie strony natury ludzkiej są człowiekowi w równym stopniu potrzebne do życia i przeżywania, chociaż obie przejawiają się w zupełnie różnych sferach życia społecznego.